अमेरिका चौराहेमा: सोभियत पतन र चीनको मोडबाट सिकाइ
सङ्कटग्रस्त प्रणाली
आजको संयुक्त राज्य अमेरिका त्यस्ता विरोधाभासहरूसँग जुझिरहेको छ जसले सोभियत संघका अन्तिम वर्षहरूको सम्झना दिलाउँछ: बढ्दो असमानता, गहिरो सामाजिक अस्थिरता, र अविश्वसनीय ठानिएको राजनीतिक वर्ग। करोडौं मानिसका लागि जीवनका आधारभूत आवश्यकता—आवास, स्वास्थ्य सेवा, र स्थिरता—अनिश्चित महसुस हुन्छ। करिब हरेक तेस्रो अमेरिकी एक्लै बस्छ, अचानक ५०० डलर खर्च बहुमतलाई सङ्कटमा धकेल्न सक्छ, र धनी शहरहरूमै बेघरहरूको टेन्ट देखिन्छ। लागूपदार्थ दुरुपयोग, विशेष गरी ओपिऑयड, ले समुदायहरूलाई भत्काएको छ, र निगम स्वामित्वको मिडिया प्रायः यी दिनहुँका यथार्थतासँग विच्छेदित देखिन्छ।
राजनीतिज्ञहरू धनी दाताहरूमाथि निर्भर छन् र नागरिकहरूको आवश्यकता पूरा गर्न असफल भइरहेका छन्। परिणामस्वरूप यस्तो देश बनेको छ जहाँ नियमहरू केवल अभिजात वर्गका लागि बदलिन्छन्, जबकि साधारण अमेरिकीहरू स्थिरताको अभाव भोग्छन्। यो केवल धारणा होइन, संरचनात्मक समस्या हो।
सोभियत संघ किन ढल्यो—र चीन किन ढलेन
इतिहास महत्त्वपूर्ण तुलना दिन्छ। सोभियत संघ आफ्नै विरोधाभासहरूको बोझले ढल्यो: कठोर विचारधारा, आर्थिक ठहराव, र मोहभंग भएको जनता। चीनले, यसको विपरीत, वास्तविकतालाई स्वीकार गर्यो र काम गर्ने कुरा अपनायो—बजार सुधार र विश्वसँग एकीकरण—र राजनीतिक नियन्त्रण कायम राख्यो।
विडम्बना यो छ कि अमेरिकाले सायद उल्टो गर्नुपर्नेछ: समाजवादका तत्वहरू अपनाउनुपर्नेछ। त्यो समाजवाद होइन जसको शीत युद्धमा निन्दा गरिन्थ्यो, बरु व्यावहारिक, परिक्षित नीतिहरू जसले अमेरिकी इतिहाससँग मेल खान्छ। आखिरकार, २०औँ शताब्दीको मध्यतिर अमेरिकामा शीर्ष कर दर ९०% थियो। शीर्ष दरलाई ७०% मा ल्याउनु कुनै "कट्टरपन्थ" हुने छैन—यो एप्पल पाई जत्तिकै अमेरिकी हुनेछ।
पेंडुलमको राजनीति
अमेरिकी राजनीति प्रायः आधा शताब्दीको पेंडुलम स्विङमा चल्छ। फ्र्याङ्कलिन डी. रूजवेल्टको न्यु डिल एउटा स्विङ थियो; रोनाल्ड रेगनको आपूर्ति-पक्ष क्रान्ति अर्को। रेगनपछि करिब आधा शताब्दी बितिसकेको छ। अब फेरि ठूलो स्विङको समय आएको छ—त्यस्तो स्विङ जसले सामाजिक अनुबन्धलाई पुनः सन्तुलित गर्छ।
यहाँ एलेक्जान्ड्रिया ओकासियो-कोर्टेज (AOC) जस्ता सम्भावनाहरू उभिन्छन्—“AOC 2028।” एक यस्तो नेतृ जसले निर्भीक भएर ठूला स्तरका, जनमुखी कार्यक्रमहरूको समर्थन गर्नेछिन्: भियना शैलीको सामाजिक आवास जसले बेघरपन अन्त्य गर्छ, सिंगल-पेयर स्वास्थ्य सेवा, र चीनजस्तो शिक्षा प्रणाली—जहाँ प्रत्येक बालबालिकाले आफ्ना परिवारको सम्पत्ति मूल्यको पर्वाह नगरी उत्कृष्ट शिक्षा पाउँछन्।
समस्या पैसाको होइन, विचारधाराको हो
अमेरिकाले आवासमा पहिले नै धेरै विकसित देशभन्दा बढी खर्च गर्छ, तर पनि यहाँ बेघरपन सबैभन्दा खराब छ। किन? किनभने यो खर्च अमीर घरमालिकहरूलाई कर छुटमार्फत लाभ दिन्छ, न कि सस्तो आवास बनाउन। त्यस्तै गरी, स्वास्थ्य सेवाले जीडीपीको करिब २०% खान्छ—तर पनि लाखौं मानिस बीमा विना वा अपर्याप्त बीमासहित रहन्छन्। अमेरिकाको समस्या स्रोतको होइन। यो विचारधाराको हो: एउटा यस्तो व्यवस्था जसले सार्वजनिक धनलाई माथिल्लो वर्गतर्फ मोड्छ।
आँकडाको सन्तुलन
सुखद कुरा के हो भने आँकडा मिलाउन सकिन्छ। शीर्ष कर दरलाई ७०% पुर्याउँदा—अमेरिकी परम्परामा आधारित दर—सयौं अर्ब डलर राजस्व उठ्छ। आवास र स्वास्थ्य खर्च पुनःसंरचना गरेर, यसले मुलुकलाई दिवालिया नबनाई परिवर्तनकारी कार्यक्रमहरूलाई वित्तपोषित गर्न सक्छ।
सोभियत संघ ढल्यो किनभने उसले असफल प्रणालीलाई छोडेन। चीन बच्यो किनभने उसले परिवर्तन गर्यो। अब अमेरिका आफ्नै विकल्पको सामना गरिरहेको छ। के उसले नवउदारवादी सोचलाई समातिराख्नेछ जबसम्म यो भत्किँदैन, वा उसले नयाँ सामाजिक अनुबन्ध अंगाल्नेछ जसको केन्द्रमा लाभ होइन, जनता हुनेछन्?
अर्को पेंडुलम स्विङले नै सम्भवतः गणतन्त्रको भाग्य तय गर्नेछ।
The Convergence Age: Ten Forces Reshaping Humanity’s Future
Kalkiism: The Economic And Spiritual Blueprint For An Age Of Abundance
The Last Age: Lord Kalki, Prophecy, and the Final War for Peace
The Protocol of Greatness (novel)
A Reorganized UN: Built From Ground Up
The Drum Report: Markets, Tariffs, and the Man in the Basement (novel)
World War III Is Unnecessary
Grounded Greatness: The Case For Smart Surface Transit In Future Cities
The Garden Of Last Debates (novel)
Deported (novel)
Empty Country (novel)
Trump’s Default: The Mist Of Empire (novel)
The 20% Growth Revolution: Nepal’s Path to Prosperity Through Kalkiism
Rethinking Trade: A Blueprint for a Just and Thriving Global Economy
The $500 Billion Pivot: How the India-US Alliance Can Reshape Global Trade
Trump’s Trade War
Peace For Taiwan Is Possible
Formula For Peace In Ukraine
A 2T Cut
Are We Frozen in Time?: Tech Progress, Social Stagnation
The Last Age of War, The First Age of Peace: Lord Kalki, Prophecies, and the Path to Global Redemption
AOC 2028: : The Future of American Progressivism
AOC 2028: अमेरिकाे जीवनरेखा रूपमा आप्रवासन
आप्रवासन नै अमेरिकाको डीएनए हो
यदि एलेक्जान्द्रिया ओकासियो–कोर्टेज (AOC) ले 2028 मा अनुशासित, रणनीतिक र राम्रोसँग तयार गरिएको अभियान सुरु गर्छिन्—एक यस्तो अभियान जसले जित्न र शासन गर्न तयार पारिएको हो—त्यसको केन्द्रमा आप्रवासन हुन सक्छ। अन्य विभाजनकारी मुद्दाहरूको विपरीत, आप्रवासन कुनै वैकल्पिक बहस होइन। यो नै अमेरिका हो।
नाम मात्र हेरौँ—अमेरिका। यो महादेश केवल युरोपको दाबी थिएन; मध्य र ल्याटिन अमेरिकाको पनि त्यसमा बराबर दाबी थियो, सायद अझै बढी। आप्रवासन कहिल्यै अमेरिकन प्रयोगमा थपिएको कुरा थिएन। यो यसको प्राण हो। यदि तपाईं आप्रवासन अन्त्य गर्नुहुन्छ भने, तपाईं अमेरिकालाई नै अन्त्य गर्नुहुन्छ।
प्रत्येक पुस्तामा पुनर्नवीकरण
हरेक पुस्तामा आप्रवासनले अमेरिकाको आत्मालाई पुनर्जीवित गर्छ। यो सांस्कृतिक ऊर्जा, आर्थिक वृद्धि र राष्ट्रिय सहनशीलताको इञ्जिन हो।
१९औँ शताब्दीका आयरिश र इटालियन मजदुरदेखि २१औँ शताब्दीका भारतीय र मेक्सिकन इञ्जिनियरसम्म, आप्रवासीहरूको लहरले देशलाई उर्जा, सीप र महत्वाकांक्षाले पुनः चार्ज गरेको छ।
आज दाँव अझ बढी छ। आप्रवासन केवल परम्पराको कुरा होइन—यो अस्तित्वको कुरा हो। आप्रवासीहरू बिना, अमेरिकाका सामाजिक र आर्थिक स्तम्भहरू भत्किनेछन्।
समाजिक सुरक्षा र वृद्धावस्था सङ्कट
सोसल सेक्युरिटीलाई नै लिनुहोस्। अमेरिका तीव्र गतिमा बूढो हुँदैछ। जन्म दर घट्दैछ। २०३५ सम्ममा, कार्यक्रमले गम्भीर घाटा भोग्नेछ जबसम्म युवा कामदारहरूले प्रणालीमा योगदान नगरेसम्म। ठूलो संख्यामा आप्रवासीहरूको आगमन मात्र यसको समाधान हो। अन्यथा, समाजिक सुरक्षा जनसांख्यिकीय दबाबले ढल्नेछ।
नवप्रवर्तन र आर्थिक वृद्धि
आप्रवासन नवप्रवर्तनको जीवनरेखा पनि हो। सिलिकन भ्यालीका स्टार्टअपदेखि साना पारिवारिक व्यवसायसम्म, आप्रवासीहरूले नयाँ विचार, नयाँ बजार र नयाँ उद्योग ल्याउँछन्। यो उच्च आय समूहमा मात्र सीमित छैन। कृषि मजदुर, रेस्टुरेन्ट कर्मचारी, घरेलु स्वास्थ्य सहायक, निर्माण श्रमिक—यी सबै भूमिका प्रायः आप्रवासीहरूले नै पुरा गर्छन् र अमेरिकी अर्थतन्त्रलाई दैनिक रूपमा चलाउँछन्।
प्रमाण स्पष्ट छ: जुन समाजले आफैलाई बन्द गर्छन्, तिनीहरू ठप्प हुन्छन्। जसले नयाँ मानिसलाई स्वागत गर्छन्, तिनीहरू फस्टाउँछन्।
व्यावहारिक आप्रवासन एजेन्डा
भविष्यतर्फ उन्मुख अमेरिका आप्रवासनलाई केवल अनुमति दिने मात्र होइन—सुव्यवस्थित गर्नेछ। यसको अर्थ:
-
मजबुत गेस्ट वर्कर कार्यक्रम ताकि कसैलाई पनि बिना कागजात बस्न नपरोस्। कामदारहरू कानूनी रूपमा आउनेछन्, खुला रूपमा योगदान दिनेछन्, र सम्मानका साथ फर्किने वा बस्नेछन्।
-
मेक्सिकोसँग समन्वित सुरक्षा सहकार्य केवल सिमाना व्यवस्थापनका लागि होइन, बरु मेक्सिकोले कार्टेल नियन्त्रणबाट आफ्नो भूभाग पुनः लिन सकोस् भनेर। यसले क्षेत्र स्थिर पार्नेछ र जबरजस्ती आप्रवासनका कारण घटाउनेछ।
-
उत्तर अमेरिकी आर्थिक एकीकरण योजना जसले अमेरिका, मेक्सिको र क्यानाडालाई एकीकृत बजारमा जोड्नेछ, साथै दक्षिण अमेरिकासम्म व्यापार र विकास साझेदारी विस्तार गर्नेछ। यो केवल दान होइन। यो आर्थिक सामान्यबुद्धि हो: एक बलियो, समृद्ध महादेश सबैका लागि लाभकारी हुन्छ।
अमेरिकाको छनोट
आप्रवासन कुनै साइड इश्यू होइन। यो अमेरिकाको भविष्यको प्रश्न हो। यदि अनुशासन र दृष्टिकोणसहित AOC 2028 अघि बढ्छिन् भने, उनी प्रमाणसहित देखाउन सक्छिन् कि आप्रवासन कुनै समस्या होइन जसलाई समाधान गर्नुपर्छ, बरु अमेरिकाका धेरै ठूला समस्याहरूको समाधान हो।
ढोका बन्द गरौँ भने, अमेरिका मुरझिनेछ। यसलाई खुला राखौँ—सुव्यवस्थित, मानवीय र दूरदर्शी तरिकाले—अमेरिकाले फेरि आफैलाई पुनर्जीवित गर्न सक्छ।
आप्रवासन अमेरिकाको कमजोरी होइन। यो नै यसको सुपरपावर हो।
प्रोजेक्ट 2029: AOC राष्ट्रपतित्वको रोडम्याप
समयको प्रश्न
यदि एलेक्जान्द्रिया ओकासियो–कोर्टेज (AOC) 2028 मा राष्ट्रपति चुनाव लड्ने सोच राख्छिन् भने, त्यो निर्णय उनीसँग पहिले नै छ। यस्ता ठूलो स्तरका अभियानहरू रातारात सुरु हुँदैनन्; वर्षौंको तयारी, गठबन्धन निर्माण, र प्रशासनिक अनुभवले मात्रै सम्भव हुन्छ। 2028 मा चुनाव लड्ने कुरा धेरै चाँडो होइन—बरु तयारी गर्नमा ढिलाइ भइसकेको छ।
“जित्नका लागि चुनाव लड्नु” र “सिर्फ बयानका लागि चुनाव लड्नु” बीचको अन्तर संरचना (इन्फ्रास्ट्रक्चर) हो। बर्नी स्यान्डर्सले लाखौंलाई उत्साहित गरे, तर जितसम्म पुग्न सक्ने प्रशासनिक र अभियान संरचना थिएन। AOC ले त्यो गल्ती दोहोर्याउन मिल्दैन।
किन सीनेट चुनाव जरुरी छ
यदि AOC गम्भीर छन् भने, रणनीतिक कदम स्पष्ट छ: उनले 2026 मा अमेरिकी सीनेटको चुनाव लड्नुपर्छ। सीनेटमा हालको डेमोक्रेटिक नेतृत्वलाई चुनौती दिनु र पराजित गर्नुले उनलाई राष्ट्रिय स्तरमा चिनाउनेछ र उनले ठूलो राज्यव्यापी अभियान चलाउन सक्ने क्षमता प्रमाणित गर्नेछ।
ठूलो राज्यमा सीनेट अभियान चलाउनु नेतृत्वको वास्तविक अभ्यास हुनेछ। मतदाता गलत छैनन् जब उनीहरूले राष्ट्रपति उम्मेदवारलाई केवल सामाजिक सञ्जाल वा सानो अभियान भन्दा ठुलो अभियान चलाउन सक्ने प्रमाण देख्न चाहन्छन्। राष्ट्रपति चुनाव आफैंमा नेतृत्वको परीक्षा हो: यदि तपाईं अभियान चलाउन सक्नुहुन्न भने, देश पनि चलाउन सक्नुहुन्न। यही कारण हो कि अमेरिकी राष्ट्रपति चुनाव वर्षभर चल्छन्—यी केवल विचारधाराको प्रतियोगिता मात्र होइन, संगठनात्मक क्षमताको पनि परीक्षा हुन्।
प्रोजेक्ट 2029 को आवश्यकता
अभियान संरचनाभन्दा पर, AOC लाई एक स्पष्ट र विस्तृत प्रशासनिक खाका चाहिन्छ: प्रोजेक्ट 2029। यो एक व्यापक रोडम्याप हुनेछ जसमा राष्ट्रपति AOC ले आफ्नो पहिलो कार्यकालमा के गर्नेछन् भन्ने मात्र होइन, तर ठोस तथ्याङ्कसहित कसरी गर्ने भन्ने पनि समावेश हुनेछ।
प्रगतिशील नेताहरूको समस्या विचारको कमी होइन—समस्या गणनामा हो। ठूला वाचा त्यतिबेला भत्किन्छन् जब मतदाताले विश्वास गर्दैनन् कि तथ्याङ्क मिल्छ। प्रोजेक्ट 2029 ले त्यो खालीपन पुरा गर्नुपर्नेछ, र देखाउनुपर्नेछ कि परिवर्तनकारी नीतिहरूलाई कसरी वित्तपोषण र कार्यान्वयन गर्ने।
तथ्याङ्कको हिसाब
गणित त्यति जटिल छैन जति आलोचकहरूले देखाउँछन्। शीतयुद्धको उत्कर्षमा, जब अमेरिका सोभियत संघसँग वैचारिक संघर्षमा थियो, शीर्ष कर दर 91% थियो। युद्धोत्तर समृद्धिको समयमा यो औसत 70% थियो।
आज शीर्ष कर दरलाई 70% मा ल्याउनु अझै पनि त्यसको चरम भन्दा 20% कम हुनेछ, तर वार्षिक रूपमा सयौं अर्ब डलर राजस्व जुटाउन पर्याप्त हुनेछ। पुनर्गठित खर्च—धनी वर्गका लागि सब्सिडी घटाएर आवास, स्वास्थ्य र शिक्षातर्फ मोड्दा—तथ्याङ्क मिल्छ।
यस वित्तीय आधारमा, प्रोजेक्ट 2029 ले निम्नलाई वित्तपोषण गर्न सक्छ:
-
सार्वभौमिक, सिंगल–पेयर स्वास्थ्य सेवा।
-
भियना–शैलीको सामाजिक आवास, जसले बेघरपन अन्त्य गर्छ।
-
उच्च–गुणस्तरीय, सार्वभौमिक शिक्षा—जे जिप–कोड भए पनि।
-
जलवायु सङ्कटसँग जुध्ने ठूलो लगानी।
आन्दोलनदेखि प्रशासनसम्म
AOC को सफलताका लागि दुई कुरा प्रमाणित गर्नुपर्नेछ: उनी ठुलो स्तरमा संगठन चलाउन सक्छिन्, र उनी जिम्मेवारीका साथ शासन गर्न सक्छिन्। 2026 को सीनेट चुनाव पहिलो प्रमाण दिनेछ। प्रोजेक्ट 2029 दोस्रो।
यी दुवै मिलेर उनको अभियानलाई प्रतीकात्मक विरोधभन्दा व्यवहारिक राष्ट्रपतित्वको दिशामा रूपान्तरण गर्नेछन्।
2028 केवल भाषणले जितिँदैन। यो आन्दोलनको ऊर्जा र शासनको अनुशासनलाई जोडेर जितिन्छ। यही AOC को अगाडि चुनौती हो—र यही अमेरिका अगाडि अवसर हो।
