वान्स-ट्रम्प ट्याङ्गो: जब चेला नै गुरु बन्यो
प्रस्तावना: सन् २०२८ को सर्कस सुरु हुन्छ
सन् २०२८ को राष्ट्रपति चुनावलाई शताब्दीको पुनःमुकाबिला भनियो — कमला ह्यारिस बनाम रिपब्लिकन पार्टी — जुन अब आफू के हो भन्नेमा नै अनिश्चित!
डेमोक्र्याटहरूले सुरक्षित, हाँसिलो र नारा-प्रधान अभियान चलाए — “Hope 2.0: यसपालि यो व्यक्तिगत छ।”
रिपब्लिकनहरूले भने यस्तो टिकट ल्याए जसको माग कसैले गरेन, तर सबैले हेर्न चाहन्थे — वान्स-ट्रम्प टिकट, जसलाई अनौपचारिक रूपमा भनियो “Make America 2016 Again (Again)”।
जब मतगणना सकियो, ह्यारिस हारिन् भन्नेमा कोही अचम्म भएन — अचम्म त यो थियो कि वान्स साँच्चै जिते!
केही मिनेटका लागि रिपब्लिकन पार्टी एक काम गर्ने जीवझैँ देखियो।
बजार बढ्यो, फक्स न्युजले यसलाई “सामान्यताको पुनरागमन” भन्यो, र ट्रम्पको प्रचार गीत — My Way को EDM रिमिक्स — स्पोटिफाईमा शीर्ष स्थानमा पुग्यो।
त्यसपछि आयो “डिल” —
शान्त हस्तमिलन, फुसफुसिएको समझदारी।
“तीन महिना, जे.डी.,” ट्रम्पले भने, माफिया-गुरु झैँ झुक्दै, “तिमी मार्चमा राजीनामा देऊ, म फर्कन्छु, इतिहास बनाउँछौं। तिमी पुल मात्र हौ।”
वान्सले मुस्कुराउँदै भने — “पक्कै सर, इस्टरसम्म तपाईं राष्ट्रपति बन्नुहुनेछ।”
वर्णनकर्ता: उनी इस्टरसम्म राष्ट्रपति बन्ने थिएनन्।
अध्याय १: त्यो राष्ट्रपति जसले कुर्सी छोडेन
फेब्रुअरीसम्म आइपुग्दा कुरा अजीब हुन थाल्यो।
ट्रम्पले ह्वाइट हाउसको ईस्ट विंग पुनः सजाए — “पहिलेबाट तयारी” भन्दै — सुनका परदा र Diet Coke ट्यापसहित।
उनी मार-ए-लागोबाट “क्याबिनेट प्री-मिटिङ” चलाउँथे, अनौपचारिक रूपमा जुममा घुस्दै भन्थे —
“टेक्निकली म यहाँ सीनियर पार्टनर हुँ।”
त्यस्तैमा राष्ट्रपति वान्स... फस्टाउँदै थिए।
उनी कुर्सीमा रमाए। ब्रीफिङ मन पर्यो। “मिस्टर प्रेसिडेन्ट” भन्ने गम्भीर संबोधन सुन्दा खुशी हुन्थे।
मार्च आयो — “ह्यान्डओभर” हुने दिन — र शान्त रूपमा बित्यो।
न राजीनामा, न फोन। ट्रम्प पर्खिरहे।
अन्ततः फोन गरे —
“जे.डी., साथी, त्यो पत्र कहाँ छ?”
“कुन पत्र?” वान्सले मुस्कुराउँदै सोधे।
“राजीनामा! सम्झौता! तिमी राजीनामा देऊ, म शपथ लिन्छु, अमेरिका पुनः पटरीमा फर्किन्छ!”
“ओह्ह,” वान्सले शब्द तन्काउँदै भने, “त्यो त केवल वाइब थियो, होइन र? तपाईंको हातमा कुनै कागज छ?”
ट्रम्प मौन। कतै एउटा Diet Coke को क्यान दुःखमा फुस्स खुल्यो।
अध्याय २: महान् MAGA पतन
रिपब्लिकन पार्टी अब इतिहासमा “अजीब वर्षहरू” भनेर चिनिन्छ।
ट्रम्पका निष्ठावान — टीम “Make Him Resign” — भिडे वान्सका नयाँ अनुयायीहरू — टीम “कानूनी रूपमा उनी नै राष्ट्रपति हुन्, साथी।”
मार्जोरी टेलर ग्रिनले ह्वाइट हाउसको गेटमा आफैंलाई जञ्जिरले बाँधिन् — पाटी लेखिएको थियो “LET TRUMP COOK।”
म्याट गेएट्जले “Vice Presidential Accountability and Transfer of Power Clarification Act” प्रस्तुत गरे, तर असफल भयो जब लिंडसे ग्राहमले मतदान गरे “meh”।
फक्स न्युज दुई भागमा विभाजित भयो।
टककर कार्लसन 2.0 (एआई होलोग्राम संस्करण) ट्रम्पको पक्षमा गए, जबकि धेरै होस्ट “VanceVision” तिर लागे, जसले 4K मा कार्यक्रम प्रसारण गर्थ्यो र बीच-बीचमा बाइबल अध्ययन देखाउँथ्यो।
ट्रम्पले अदालत गए।
उनी संघीय न्यायालयमा पुगे, वकिल रूडी गिउलियानीको होलोग्राम सहित, हातमा एउटा फाइल — “The Gentlemen’s Agreement of 2028.”
न्यायाधीशले प्रमाण मागे।
ट्रम्पले एक मार-ए-लागोको नैप्किन देखाए, जसमा शार्पीले लेखिएको थियो —
“JD राम्रो केटा भएर राजीनामा दिनेछ। – DJT.”
मामिला चार मिनेटमै खारेज भयो।
अध्याय ३: MAGA गृहयुद्ध
अब झगडा वास्तविक भयो।
क्याबिनेट बैठकहरू कुश्ती रंगशाला झैँ बने।
ह्वाइट हाउसको जिमलाई “मध्यस्थता हल” मा परिणत गरियो।
देशका नागरिकहरूले यो नाटक हेर्दै राजनीति बाट नै ऊबिए।
जब हरीकेन लिंडसेले साउथ क्यारोलाइनामा तबाही मचायो, फेमा तीन हप्ता ढिलो पुग्यो, किनकि दुवै “राष्ट्रपतिहरू” ले फरक आदेश जारी गरेका थिए।
अन्ततः क्यानडा लाई उद्धारका लागि आउनुपर्यो।
ट्रम्पले जवाफी प्रहार गर्दै आफूलाई “Acting President-in-Exile” घोषणा गरे।
मार-ए-लागोमा उनले ओभल अफिसको प्रतिकृति बनाए, रबरको “न्यूक्लियर फुटबल” राखे (“फुगाएर बोक्न सजिलो!”) र विज्ञप्ति जारी गर्न थाले — हस्ताक्षर “The Real Commander.”
वान्सले त्यसको प्रत्युत्तरमा TikTok सिरिज चलाए — #ActualPresident — जसमा उनी सिचुएशन रुममा बसेर कफी पिउँदै भन्थे —
“VP भित्रको ‘P’ म हुँ।”
अध्याय ४: मध्यावधि विनाश
सन् २०३० का मध्यावधि चुनावसम्म आइपुग्दा, देशको अर्थतन्त्र मिम युद्ध र दोहोरिएका नीतिहरू को कारण धरापमा पर्यो।
बेरोजगारी १२% पुग्यो, मुद्रास्फीति “टिकटोक प्रति ग्यालन” मा नापिन थाल्यो, र राष्ट्रिय गानको सट्टा “एलिभेटर ज्याज” बजाउन थालियो ताकि जनता कम तनावग्रस्त रहून्।
डेमोक्र्याटहरूको नारा थियो — “कम्तीमा हामी एउटै पार्टी हौं।”
उनीहरूले ऐतिहासिक बहुमतका साथ दुवै सदन जिते।
ट्रम्पले पत्रकार सम्मेलन गरे।
मञ्चमा आए — आँखा रसाइरहेका, स्वर काँपिरहेको।
“धेरै सोच-विचार र गहिरो धोखापछि,” उनले भने,
“म रिपब्लिकन पार्टीबाट, यो देशबाट, सायद वास्तविकताबाट समेत राजीनामा दिन्छु। कसलाई थाहा।”
रूमाल हल्लाउँदै भने — “म हंगेरी जाँदैछु। त्यहाँ अझै म लोकप्रिय छु।”
उनी अर्को दिनै गए।
उपसंहार: वान्स युग (जति चल्यो)
अब वान्स पूर्णरूपमा सत्तामा थिए।
उनीहरूले टेलर स्विफ्टलाई “संस्कृति मन्त्री” नियुक्त गरे, राष्ट्रिय स्थैर्य दिवस घोषणा गरे, र “पोस्ट-MAGA पुनःब्रान्डिङ” सुरु गरे —
Faith, Family, and Free Wi-Fi.
केही वर्षपछि ट्रम्पबारे सोधिँदा उनले हाँस्दै भने —
“डोनाल्ड मेरा गुरु थिए।
तर लिंकनले भनेझैँ, प्रत्येक चेलाले कुनै दिन आफ्नो गुरुभन्दा अगाडि बढ्नै पर्छ।”
इतिहासले सन् २०२८–२०३० लाई अब “महान संवैधानिक हास्य नाटक” भन्छ —
ह्यान्डशेकले होइन, बुद्धिले शासन चलाउने चेतावनीको रूपमा।
र एक लेट-नाइट होस्टले जस्तो ठट्टा गरे —
“अमेरिकालाई त्यो वर्ष चुनाव होइन, मनोचिकित्सा चाहिएको थियो।”
