हिंसा र राज्य (State)

नेपालभित्र समानता को संभावना देखिएन, मधेस अलग देश बन्छ अब

म हिंसामा विश्वास गर्ने मान्छे होइन। तर अब हुने मधेसी क्रांति जसको मेरुदण्ड नै लाठी जुलुस हुनेछ, त्यस मधेसी क्रांतिले मधेस अलग देशको घोषणा गरिसकेपछि उपनिवेशी सेना, प्रहरी, प्रशासन का अवशेषहरु, मधेस अलग देशको घोषणा भएपछि, १५ दिनको अल्टीमेटम दिएपछि पनि बाँकी रहने पहाड़ी उपनिवेशी अवशेषहरु माथि नया बनेको मधेस देशको legitimate मधेसी सेनाका सैनिकले आक्रमण गर्दा त्यो गृह युद्ध हुँदैन। एउटा देशले विदेशी सेनालाई आफ्नो भुभाग खाली गर भनेको हुनेछ।

पहिला त क्रांति हुनुपर्यो। अब त कुरा सम्झौतविहिन क्रांति भन्दा पनि पर पुगिसक्यो। अब हुने क्रांतिले मधेस अलग देश स्थापनाको घोषणा गर्ने हो। त्यो घोषणा पछि १५ दिनको अल्टीमेटम पाउँदा उपनिवेशी सेनाका सैनिक हरु ब्यारेक खाली गरेर बोर्डर क्रॉस गर्ने --- अर्को उपाय बाँकी छैन। त्यो अहिंसात्मक बाटो हो। उनीहरुलाई शांतिपूर्वक बॉर्डर क्रॉस गर्ने मौका दिइनेछ।

तर एक पटक घोषणा भइसकेको मधेस अलग देश को प्रहरीले law and order maintain गर्ने काम, अथवा मधेस सेनाले आफ्नो बोर्डरको सुरक्षा गर्ने काम ---- That would be legitimate use of force by the representatives of a state. A new country will have been born. A country dedicated to rapid economic growth for all of South Asia, and for equality for all its citizens regardless of background.

Related articles

• Technology Is The Path To Turkey's Future
• Imploding Bangladesh
• Pakistan calls parliament session to discuss Yemen crisis Monday
• India celebrates four years of World Cup victory

जनादेश र मतादेश को कुरा होइन

अनावश्यक भ्रम फैलाईदैछ। अघिल्लो संविधान सभाको मतादेश मानने हो भने केपी-सुशीलको सात प्रदेशको नक्शा मान्नु पर्ने भनिँदैछ। नेपाल सरकारले मोदी सरकारसँग जुन एउटा हाइड्रो डैम को सम्झौता गर्यो, भोली सुशीलको ठाउँमा सुजाता आउने हो भने त्यो सम्झौता उहिलेका कुरा खुइले भन्ने हुने हो? होइन, किनभने सम्झौता व्यक्ति होइन राज्य (state) सँग गरिएको थियो।

राज्य ले मधेसी, थारु, जनजाति आंदोलन हरुसँग गरेका सम्झौता नमान्ने भन्ने पनि हुन्छ? २००६ को अप्रिल पछि मे अथवा जुन अथवा जुलाई मा आएर ज्ञानेन्द्रले जनता सड़क मा थिए, अब त छैनन् -- म अब फेरि शासन आफ्नो हातमा लिन्छु, उहिलेका कुरा खुइले भनेर भनेको सुनियेन।

यो प्रक्रियाको कुरा हो। संघीयता पनि आइहाल्यो, मधेस प्रदेश पनि आइहाल्यो --- अब देश चलाउने कुरामा माओवादी-मधेसीको देखियो, अब काँग्रेस-एमालेलाई पालो दिनुपर्ला भन्ने भावना केही हदसम्म हो। तर त्यो भन्दा ठुलो कुरा माधव नेपालले ४३ लाख मतदाता लाई मतदाता नामावली बाट फालेको कुरा। महाधांधली। न्यायपालिका, सेना, प्रहरी, प्रशासनले संघीयता विरोधीको पक्षमा धाँधली गरेको कुरा।

तर त्यसै चुनावमा जाँदा काँग्रेसले एक मधेस तीन प्रदेशको नक्शा लिएर गएको। मधेसी पार्टीले एक मधेस एक प्रदेश र काँग्रेसले एक मधेस तीन प्रदेश भन्दा मिलन विन्दु एक मधेश दुई प्रदेश हो। तर आफ्नो पार्टीको महासमिति र मधेसका जनताको मतादेश एक प्रदेशको सुशीलले अपमान गरेर हिँडेको छ। मतादेश नमानेको सुशीलले हो।

प्रक्रिया र मतादेश र जनादेश नमानेको सुशीलले हो। कुरा वार्ताको होइन, कुरा आन्दोलनको होइन, कुरा क्रांति भन्दा पनि पर पुगिसक्यो।

संघीयता या अलग देश

मुम्बइ गएर वेश्या बनेको युवती ले मैले फिल्म खेलेको भनेर प्रचार गरे जस्तो। अरुहरुको लड़ाईमा भाडाको टट्टु भएर ७५ लाखको संख्यामा मर्नु --- र अझ त्यसलाई बहादुरी भन्नु।

काम ठुलो सानो हुँदैन। काम काम नै हो। तर दासता ठुलो कुरा हो। गरीबी को खिल्ली उडाउने कुरा आउँदैन। तर त्यो गरीबी कायम राख्ने राजनीतिक पाखण्डको पर्दाफाश हुनै पर्छ। हिजो अरुको लडाईमा मर्थ्यो, आज अरुको स्टेडियम बनाउन मर्छ। प्रगति भएको देखिएन त। हिजोको शासकले अरुको लड़ाईमा जा मर भन्यो --- आजको शासक अरुको स्टेडियम बनाउन जा मर भन्दैछ। प्रगति भएको देखिएन त। त्यो गरीबी रहिरहनु पर्छ भन्ने छैन। देश प्रगतिको बाटोमा हिड्न सक्छ। देश समृद्धि तर्फ अग्रसर बन्न सक्छ।

भुपिले भने ---- "हामी वीर होइन बुद्धु छौं।" जनजातिको छोरो भुपि शेरचन।

आतंकवादी संगठन हरु मरे पछिको स्वर्ग देखाउँछन्। बहादुर भन्दिए पछि मान्छे फुर्केर मर्न तैयार ---- त्यो मनोबिज्ञान।

शासक वर्ग फोड़ र राज गर को मनस्थितिमा छ। आफ्नो माफियातंत्र र चरम भ्रष्टाचार को ढाकछोप का लागि प्रहरी आतंक देखि संघीयता विरुद्ध व्यापक दुष्प्रचार मा लिप्त छ।

जब कि संघीयता समृद्धि तर्फको पहिलो खुट्किलो हो।

संघीयता लाई संस्थागत गर्नु त कहाँ कहाँ, मधेसको धैर्यताको सीमा नापने काम भइ राखेको छ। मधेसलाई क्रांतिका माध्यमले अलग देशको बाटोमा अग्रसर हुने एक मात्र विकल्प प्रस्तुत गर्ने जस्ता काम भइ राखेका छन।